Bêta-prikkel


Bêta–prikkels gaan over onderzoek en evaluatie in de geestelijke gezondheidszorg. Zij hebben een enigszins prikkelend karakter, maar kunnen ook als prikkel, in de betekenis van stimulus, en misschien zelfs wel als stimulans opgevat worden. De reeks is in de jaren 80 en 90 uitgegeven door bureau bêta en in 2017 beschikbaar gesteld als pdf-uitgaves op de website beta.nl.
De eerste prikkel is in 1987 geschreven door Ad Beenackers die ons in 2012 is ontvallen. Het is verfrissend te lezen hoe in slechts een aantal bladzijden de auteurs in de eesrste prikkels van ongeveer 30 jaar geleden onderwerpen in de ggz bespreken die niets van hun waarde verloren hebben. Integendeel, de meeste punten zijn nog steeds actueel en het lijkt soms alsof er geen geheugen meer is en alles opnieuw en veel ingewikkelder wordt uitgevonden.
We wensen u in ieder geval nut en plezier met het lezen.

In 2017 hebben wij een nieuwe prikkel aan de reeks toegevoegd.
Bêta-prikkel nr.6 gaat over het zogenaamde zorgclustermodel. Er wordt een kritische analyse gemaakt van de vernieuwing van de productstructuur in de GGZ volgens het 'Engelse model'.

In 2018 hebben wij de reeks voortgezet met
Bêta-prikkel nr.7 geschreven door Dick Bijl over psychofarmaca en wetenschappelijk onderzoek met psychofarmaca.

bêta-prikkel ISSN 0923-3148 ; 2589-546X

D. Bijl (2018).
Psychofarmaca en wetenschappelijk onderzoek met psychofarmaca (Bêta-prikkel nr. 7).
Dr. Dick Bijl (1956 - ) studeerde geneeskunde aan de Universiteit Utrecht. Na enkele jaren als arts-assistent inwendige geneeskunde te hebben gewerkt, deed hij zijn huisartsenopleiding in 1988. Daarna werkte hij in het Nederlands Astmacentrum Davos, Zwitserland. Na terugkeer in Nederland werkte hij als huisarts en deed hij mee aan wetenschappelijk onderzoek. In 1995 deed hij een opleiding voor epidemioloog met speciale interesse in farmaco-epidemiologie en clinical trials. In 1995 werd hij redacteur van het Geneesmiddelenbulletin en in 2005 werd hij er hoofdredacteur. Deze functie vervulde hij tot juli 2017. In 2006 promoveerde hij op het proefschrift Major depression in general practice. In 2016 werd hij gekozen tot president van de International Society of Drug Bulletins (ISD). Thans werkt hij als zzp-er.
Dick Bijl 2018
T.G. Broekman en G.M. Schippers (2017).
Vernieuwing van de productstructuur in de GGZ:
een kritische analyse (Bêta-prikkel nr. 6).
Drs. Theo Broekman (1957 - ) is onderzoeker en eigenaar van Bureau Bêta te Nijmegen.
Theo Broekman2017
Prof.dr. Gerard M. Schippers (1947 - ) is emeritus hoogleraar Verslavingsgedrag en Zorgevaluatie aan het Academisch Medisch Centrum, Divisie Psychiatrie, Universiteit van Amsterdam.
Gerard Schippers
T.G. Broekman (1991).
Kwaliteit in de geestelijke gezondheidszorg: wetenschappelijk onderzoek als dagelijkse praktijk (Bêta-prikkel nr. 5).
Theo Broekman (1957 - ) is in 1984 afgestudeerd als klinisch psycholoog. In 1985 heeft hij Bureau Bêta opgericht. Hij werkte ondermeer samen met de Vakgroep Klinische Psychologie en Persoonlijkheidsleer van de Katholieke Universiteit Nijmegen aan onderzoek op het gebied van de psychiatrie en de verslavingszorg. Voor het Instituut voor Patiëntgebonden Psychiatrisch Onderzoek (IPPO) verzorgde hij methodologische adviezen en ontwerpt hij databases voor onderzoekgegevens. Voorts is hij uitgever van wetenschappelijke publikaties op het gebied van de ggz en publiceert hij zelf regelmatig over evaluatieonderzoek in de ggz.
Theo Broekman 1991
J.B. van Borssum Waalkes (1990).
Wetenschappelijk onderzoek in de geestelijke gezondheidszorg (Bêta-prikkel nr. 4).
Dr. J.B. van Borssum Waalkes (1929 - 2018) was zenuwarts van beroep. Achtereenvolgend vervulde hij de volgende functies in de GGZ: Geneesheerdirecteur Rijks Psychiatrische Inrichting te Eindhoven;
Geneesheerdirecteur Dr. S. van Mesdag Kliniek te Groningen;
Plaatsvervangend Geneeskundig Hoofdinspecteur van de geestelijke volksgezondheid;
Geneeskundig Hoofdinspecteur voor de geestelijke volksgezondheid.
JB Van Borssum Waalkes1990
C.A.L. Hoogduin (1989).
Predictie in de psychiatrie (Bêta-prikkel nr. 3).
Prof.dr. C.A.L. Hoogduin (1942 - ), zenuwarts, was in 1989 halftime als hoogleraar Psychopathologie verbonden aan de Vakgroep Klinische Psychologie en Persoonlijkheidsleer van de Universiteit van Nijmegen. Daarnaast was hij hoofd van de Psychiatrische Polikliniek Delft.
In 1985 promoveerde hij op het proefschrift Mislukking en succes bij de ambulante behandeling van dwangneurose. Hij publiceerde onder andere over de behandeling van dwangneurose, conversieverschijnselen en de toepassing van zelfcontroleprocedures. Hij is coauteur van de boeken Directieve Therapie I, II, III en IV. Daarnaast redigeerde hij samen met Else de Haan het boek Directieve therapie bij kinderen. In 1986 verscheen het boek Ambulante behandeling van dwangneurose. Hij is hoofdredacteur van het Jaarboek voor Psychiatrie en Psychotherapie.
Van 1984 tot 1986 was hij voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Hypnotherapie. Sinds 1989 is hij voorzitter van de Vereniging voor Gedragstherapie.
Kees Hoogduin 1989
B.P.R. Gersons (1988).
Gewogen beweging; de chronisch psychiatrische patiënt als thema van onderzoek (Bêta-prikkel nr. 2).
Prof.dr. B.P.R.Gersons (1945 - ) was in 1988 hoogleraar ambulante en sociale psychiatrie aan de Rijksuniversiteit te Utrecht. Tot 1984 was hij verbonden aan de Amsterdamse GG&GD en aan de Universiteit aldaar.
In 1977 promoveerde hij op het proefschrift De konsultatiemethode in de preventieve psychiatrie. Nadien publiceerde hij uitvoerig over crisisinterventie, preventie, konsultatie, de chronische patiënt, posttraumatische stress stoornissen, deeltijdbehandeling en over organisatie van de GGZ. In 1985 verscheen het leerboek acute psychiatrie. In 1985 en 1986 was hij voorzitter van de Adviesgroep van de gemeente Amsterdam, welke een nieuw geïntegreerd GGZ plan voor de stad ontwierp. Op zijn afdeling in Utrecht vindt momenteel onderzoek plaats naar dagbehandeling, familiebelasting, suïcidepogers en posttraumatische stress stoornissen binnen het kader van de onderzoekslijn Omgeving, individu en psychiatrische stoornis
Berthold Gersons 1988
A.A.J.M. Beenackers (1987).
De toepassing van het terugkoppelingsprincipe in de geestelijke gezondheidszorg (Bêta-prikkel nr. 1).
Dr. A.A.J.M. Beenackers (1944 - 2012), psycholoog, was in 1987 tijdelijk werkzaam bij de RIAGG Stad Utrecht en de RIAGG Midden-Holland te Gouda.
Daarvoor was hij achtereenvolgens werkzaam bij de Universiteit van Amsterdam (1974-1982), de Utrechtse Stichting voor Ambulante Geestelijke Gezondheidszorg (1982-1984) en de Geneeskundige Hoofdinspectie voor de Geestelijke Volksgezondheid te Rijswijk (1984-1986). Hij publiceerde een twintigtal artikelen, onder andere in het Tijdschrift voor Psychiatrie, het Maandblad Geestelijke volksgezondheid, Gedrag: tijdschrift voor psychologie, en Gezondheid & Samenleving. Zijn proefschrift Project-evaluatie in de Geestelijke Gezondheidszorg (Eburon, Delft, 1986) werd onlangs bekroond met de Publicatieprijs 1986 van de door de Minister van Onderwijs & Wetenschappen ingestelde Commissie Programma Evaluatie.
Ad Beenackers1987
Bureau Bêta Home page